'Ευτυχώς που δεν γεννήθηκα όμορφη...'
Έτσι άρχισε, εντελώς ξαφνικά, να μου μιλαεί για τη ζωή της εκείνο το δειλινό. Άφησε αυτή την πρώτη φράση να σπάσει τη σιωπή, σαν κάτι απλό μα και πιο πολύτιμο, διάφανο σαν διαμάντι.

'Ευτυχώς που δεν γεννήθηκα όμορφη'
Ποιά άλλη γυναίκα θα είχε τολμήσει να μιλήσει έτσι; 
Ποιά θα μπορούσε να δεί μέσα της τέτοια διαύγεια, να ξεπεράσει τη στοιχειώδη φιλαρέσκεια του φίλου της και να πεί κάτι τέτοιο για τον εαυτό της;
Μονάχα μία. Η υπέροχη, η μοναδική, η εξεπέραστη Αθηνά!

Ξεκίνησε αρχόντισσα από ένα ελληνικό νησί, ταξίδεψε σε τόπους μακρινούς. Γνώρισε ανθρώπους απλούς αλλά και βασιλιάδες, επιστήμονες και τυχοδιώκτες. Πρόσφερε αφειδώλευτα τα πλούτη της καρδιάς της και κέρδισε το θαυμασμό όσων τη γνώρισαν. Από την Βενετία μέχρι την Αλεξάνδρεια, έζησε μια ζωή απίστευτη, μοναδική, μια ζωή σαν μυθιστόρημα, που ο χρόνος δε θα μπορέσει ποτέ να τη σβήσει. Γιατί, όπως έλεγε πάντα με τη ζεστή, υπέροχη φωνή της, 'η ζωή είναι τελικά το μεγαλύτερο και ωραιότερο παραμύθι...'